درباره ویروس کرونای جدید ناشناخته‌های بسیاری وجود دارد، از جمله اینکه آیا زنان بارداری که به این ویروس مبتلا می‌شوند می‌توانند آن را به فرزند متولد نشده خود منتقل کنند یا خیر. نسخه‌های شدیدتر ویروس کرونا در زنان باردار جدی است.
ویروس کرونا چیست؟
کرونا ویروس‌ها از خانواده صدها ویروس هستند که می‌توانند باعث تب، مشکلات تنفسی و برخی اوقات علائم دستگاه گوارش شوند. کرونا ویروس نول 2019، که احتمالا دلیل شما برای خواندن این مقاله است، یكی از هفت عضو این خانواده است كه انسان‌ها را آلوده کرده است و در سه دهه گذشته از حیوانات به انسان انتقال پیدا کرده است. از زمان ظهور این کرونا ویروس جدید در چین در ماه دسامبر، باعث هشدار اضطراری بهداشت جهانی شده است.
ویروس کرونا به چهار جنس تقسیم میشود: آلفا، بتا، گاما و دلتا. این مهاجمان كوچك حیوانات وحشی هستند، به این معنی كه می‌توانند بین حیوانات و انسان‌ها گسترش یابند. گاما و ویروس دلتا اغلب پرندگان را آلوده می‌کنند، در حالی که آلفا و بتا بیشتر در پستانداران زندگی می‌کنند.
محققان برای اولین بار در دهه 1960 انسداد ویروس‌های انسانی را جدا کردند و برای مدت طولانی این ویروس‌ها بسیار خفیف تلقی شدند. در اکثراً موارد، ابتلا به کرونا ویروس شبیه به ابتلا به سرماخوردگی است. اما مشهورترین کرونا ویروس‌ها آن‌هایی هستند که از حیوانات به انسان منتقل شدند. در سال 2003، یک ویروس کرونا از خفاش به سمت انسان حرکت کرد و باعث بیماری همه گیر سندرم تنفسی حاد سارس (SARS) شد. و این اتفاق دوباره در سال 2012 با سندرم تنفسی خاورمیانه یا مرس (MERS) رخ داد.
ویروس کرونا از یک نوار RNA تشکیل شده است و این ماده ژنتیکی توسط غشایی که دارای پروتئین‌های کمی است احاطه شده است. (تحت میکروسکوپ، آن پروتئین‌ها در حلقه‌ای به بالای ویروس می‌چسبند و به همین دلیل کرونا نام گرفت. “corona” نام لاتین کلمه “crown” به معنی تاج است.) وقتی ویروس وارد بدن شود، آن پروتئین‌ها به سلول‌های میزبان متصل می‌شوند. و ویروس آن RNA را به هسته سلول تزریق می‌کند و در آن تکثیر شده و در نهایت باعث عفونت بدن میزبان میشود.
شدت عفونت
شدت عفونت این ویروس به دو عامل بستگی دارد. یکی این است که ویروس به چه بخشی از بدن متصل میشود. انواع کروناویروسی که کمتر جدی هستند، مانند آن‌هایی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تمایل دارند به سلول‌های مجاری تنفسی متصل شوند، مکان‌هایی مانند بینی یا گلو. اما بیشتر جنس‌های این ویروس به ریه‌ها و لوله‌های برونشی متصل و باعث بروز عفونت‌های جدی‌تر می‌شوند. به عنوان مثال ویروس MERS به پروتئین موجود در دستگاه تنفسی تحتانی و دستگاه گوارش متصل میشود، به طوری که علاوه بر ایجاد مشکلات تنفسی، غالباً باعث نارسایی کلیه نیز میشود.
عامل دیگری که به شدت عفونت کمک می‌کند پروتئین‌هایی است که این ویروس تولید می‌کند. ژن‌های مختلف به معنی پروتئین‌های مختلف هستند. انواع بدخیم کروناویروس ممکن است پروتئین‌های بهتری برای اتصال به سلول‌های انسانی داشته باشند. برخی از ویروس‌ها پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که می‌توانند سیستم ایمنی بدن را تخریب کنند و وقتی بیماران مجبورند پاسخ‌های ایمنی حتی بزرگتری را تحمل کنند، بیمارتر می‌شوند.
آیا کسی که به COVID-19 مبتلا بوده است می‌تواند بیماری را به دیگران نیز سرایت دهد؟
ویروسی که باعث COVID-19 شود از شخصی به شخص دیگر گسترش می‌یابد. کسی که به طور جدی با COVID-19 بیمار است می‌تواند این بیماری را به دیگران منتقل کند. به همین دلیل پزشکان توصیه می‌کنند که این بیماران چه در بیمارستان و چه در خانه (بسته به میزان بیمار بودن) از دیگران فاصله بگیرند تا بهتر شوند و دیگر خطر انتقال عفونت به دیگران را نداشته باشند.
مدت بیمار بودن شخص مبتلا به ویرس کرونا متفاوت است، بنابراین تصمیم گیری در مورد آزاد کردن بیمار از قرنطینه به صورت موردی با مشورت پزشکان، متخصصان پیشگیری از عفونت و کنترل، و مسئولان بهداشت عمومی و در نظر گرفتن ویژگی‌های هر شخص از جمله شدت بیماری، علائم و نشانه‌های بیماری و نتایج آزمایشگاهی برای آن بیمار انجام میشود.
راهنماي فعلی در مورد آزاد كردن فرد از قرنطینه به صورت موردی و در صورت انجام تمام شرایط زیر است:
- بیمار بدون استفاده از داروهای کاهش دهنده تب، عاری از تب است.
- بیمار دیگر علائمی از جمله سرفه را نشان نمی‌دهد.
- نتیجه آزمایش حداقل دو نمونه تنفسی متوالی بیمار که در فاصله حداقل 24 ساعت از هم جمع شده‌اند، منفی گزارش شود.
کسی که از قرنطینه رهایی یافته است، دیگر دیگران را در معرض خطر قرار نمی‌دهد.
آیا زنان باردار مبتلا به COVID-19 در معرض خطر عواقب نامطلوب حاملگی هستند؟
پزشکان در مورد عواقب نامطلوب بارداری در زنان باردار مبتلا به COVID-19 اطلاعاتی ندارند. در موارد ابتلا به عفونت با سایر کروناویروس‌های مرتبط [SARS-CoV و MERS-CoV] در دوران بارداری، عواقب آن شامل از بین رفتن حاملگی از جمله سقط جنین و زایمان است. تب بالا در سه ماهه اول بارداری می‌تواند خطر بروز نقایص خاص هنگام تولد را افزایش دهد.
آیا در صورت مراقبت از بیماران مبتلا به ویروس کرونا، پرسنل مراقبت‌های بهداشتی باردار در معرض خطر عواقب نامطلوب آن قرار دارند؟
پرسنل بهداشتی و درمانی باردار (HCP) باید دستورالعمل ارزیابی ریسک و کنترل عفونت را برای HCP در معرض بیماران مشکوک یا تأیید شده با COVID-19 دنبال کنند. پیروی از روش‌های پیشگیری و کنترل عفونت توصیه شده بخش مهمی از محافظت از HCP در تنظیمات بهداشتی است. اطلاعات در مورد COVID-19 در بارداری بسیار محدود است. در صورت امکان و در دسترس بودن کارمندان، قرار گرفتن پرسنل بهداشتی و درمانی باردار در معرض بیماران مبتلا به COVID-19 تأیید شده یا مشکوک محدود میشود، به خصوص در شرایطی که احتمال خطر بیشتر است.
آیا زنان باردار مبتلا به ویروس کرونا می‌توانند ویروس را به جنین یا نوزاد خود منتقل کنند (یعنی انتقال عمودی)؟
انتقال عمودی شامل انتقال پاتوژن از مادر به جنین یا نوزاد خود قبل، حین یا بلافاصله پس از زایمان است. انتقال از جفت در دوران بارداری اتفاق می‌افتد که ویرمی مادر منجر به انتقال از طریق جفت میشود (به عنوان مثال اتفاقی که با ویروس Zika رخ می‌دهد). انتقال پری ناتال در زمان زایمان می‌تواند هنگامی اتفاق بیفتد كه نوزاد در هنگام زایمان با مایعات بدن مادر تماس داشته باشد (مثلاً مانند ویروس تبخال سیمپلکس [HSV])، یا از طریق انتقال ویروس عفونی از طریق شیر مادر (مانند موارد HIV) یا مایعات بدنی دیگر (مانند گروه B استرپتوکوک و مایعات واژن، ویروس‌های آنفلوانزا و قطرات تنفسی) برخی عوامل بیماری‌زا از مادر به نوزاد منتقل شود.
اخیرا در موارد محدود، نوزادانی که از مادران مبتلا به COVID-19 متولد شده‌اند مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش هیچ یک از نوزادان ویروس ایجاد کننده COVID-19 مشاهده نشد. علاوه بر این، ویروس در نمونه‌های مایع آمنیوتیک نیز مشاهده نشد.
اطلاعات محدودی در مورد انتقال عمودی برای سایر کرونا ویروس‌ها (MERS-CoV و SARS-CoV) در دسترس است اما تا کنون هیچ انتقال عمودی به نوزادان برای این عفونت‌ها گزارش نشده است.
آیا نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به COVID-19 در دوران بارداری در معرض خطر عواقب نامطلوب این بیماری قرار دارند؟
براساس گزارش موارد محدود، پیامدهای نامطلوبی در نوزاد (به عنوان مثال تولد زودرس) در میان نوزادانی که از مادران مبتلا به COVID-19 در دوران بارداری متولد شده‌اند، گزارش شده است. با این حال، هنوز مشخص نیست که این پیامدهای مربوط به عفونت مادرانه بوده و در این زمان خطر عواقب نامطلوب در نوزادان مشخص نیست. با توجه به داده‌های محدود مربوط به COVID-19 در دوران بارداری، آگاهی از نتایج منفی سایر عفونت‌های ویروسی تنفسی ممکن است برخی اطلاعات را ارائه دهد. به عنوان مثال، سایر عفونت‌های ویروسی تنفسی در دوران بارداری مانند آنفولانزا، با پیامدهای جانبی برای نوزاد از جمله وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس همراه بوده است. علاوه بر این، داشتن سرماخوردگی یا آنفلوانزا با تب بالا در اوایل بارداری ممکن است خطر بروز نقایص خاص هنگام تولد را افزایش دهد. نوزادان مادران مبتلا به سایر عفونت‌های كروناویروس مثل SARS-CoV و MERS-CoV در دوران بارداری، نارس یا کوچک به دنیا آمده‌اند.
آیا این خطر وجود دارد که COVID-19 در یک زن باردار یا نوزاد بتواند اثرات طولانی مدت بر سلامت و رشد شیرخواران داشته باشد که ممکن است نیاز به حمایت بالینی فراتر از شیرخوارگی داشته باشد؟
در حال حاضر هیچ گونه اطلاعاتی در مورد اثرات بهداشتی درازمدت بر روی نوزادان مبتلا به COVID-19 ، و یا نوزادانی که در معرض ویروسی هستند که باعث COVID-19 در رحم میشود، وجود ندارد. به طور کلی، نارس بودن و وزن کم هنگام تولد با عوارض جانبی طولانی مدت سلامتی همراه هستند.
انتقال از طریق شیر مادر
آیا مبتلا بودن مادر به ویروس کرونا در دوران شیردهی با خطر احتمالی نوزاد شیرخوار همراه است؟
انتقال انسان به انسان از طریق تماس نزدیک با شخصی که COVID-19 در او تأیید شده، گزارش شده است و تصور میشود که این انتقال عمدتا از طریق قطرات تنفسی که فرد مبتلا با سرفه یا عطسه در محیط پخش می‌کند انجام شود.
در موارد محدودی که تا به امروز گزارش شده است، هیچ شواهدی از ویروس در شیر مادر زنان مبتلا به COVID-19 یافت نشده است. اطلاعی در مورد انتقال ویروس کرونا از طریق شیر مادر وجود ندارد (یعنی، چه ویروس عفونی در شیر مادر یک زن آلوده وجود داشته باشد و چه وجود نداشته باشد).
در گزارش‌های محدود از زنان شیرده آلوده به SARS-CoV ، ویروس در شیر مادر تشخیص داده نشده است. با این حال، آنتی بادی‌های ضد SARS-CoV حداقل در یک نمونه مشاهده شد.
درمان کرونا در بارداری
هیچ درمان ضد ویروسی خاصی برای COVID-19 وجود ندارد. افراد مبتلا به COVID-19 برای کمک به تسکین علائم باید از مراقبت‌های حمایتی استفاده کنند. در موارد شدید، درمان باید از حمایت از عملکردهای حیاتی اندام‌های بدن برخوردار باشد.
افرادی که فکر می‌کنند ممکن است در معرض COVID-19 قرار داشته باشند، باید سریعاً با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود تماس بگیرند.
پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا
مراحل پیشگیری برای
- افراد مبتلا به عفونت COVID-19 تأیید شده یا مشکوک (از جمله افراد تحت بررسی) که نیازی به بستری شدن ندارند و
- مبتلایان به عفونت COVID-19 که در بیمارستان بستری بوده و از نظر پزشکی به وضعیت پایدار رسیده و می‌توانند به خانه بروند
پزشک ارزیابی خواهد کرد که آیا می‌توان در خانه از شما مراقبت کرد یا خیر. اگر مشخص شود که شما نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارید و می‌توانید در خانه قرنطینه شوید، توسط کارمندان بخش بهداشت محلی یا ایالتی خود تحت نظارت قرار خواهید گرفت. شما باید مراحل پیشگیری زیر را دنبال کنید تا اینکه دکتر اجازه دهد به فعالیت‌های عادی خود بازگردید.
ماندن در خانه به جز دریافت مراقبت‌های پزشکی
شما باید به جز دریافت مراقبت‌های پزشکی، فعالیت‌های خارج از خانه خود را محدود کنید. به محل کار، مدرسه یا مناطق عمومی نروید. از استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، یا تاکسی خودداری کنید.
خود را از سایر افراد و حیوانات در خانه خود جدا کنید
- افراد: تا حد امکان، شما باید در یک اتاق خاص بمانید و از سایر افراد خانه خود دور شوید. همچنین در صورت امکان باید از یک حمام جداگانه نیز استفاده کنید.
- حیوانات: در حین بیماری به حیوانات خانگی یا حیوانات دیگر دست نزنید.
ماسک بزنید
قبل از ورود به مطب پزشک، باید در هنگام برخورد با افراد دیگر (مثلاً به استفاده از اتاق یا وسیله نقلیه عمومی) یا حیوانات خانگی، صورت خود را با ماسک بپوشانید. اگر قادر به استفاده از ماسک نیستید (برای مثال، مواردی که باعث تنگی نفس میشود)، پس افرادی که با شما زندگی می‌کنند نباید در اتاق مشترک با شما بمانند، یا اگر وارد اتاق شما شوند باید صورت خود را بپوشانند.
هنگام سرفه و عطسه جلوی دهان خود را بگیرید
هنگام سرفه یا عطسه، دهان و بینی خود را با یک دستمال بپوشانید. دستمال استفاده شده را در سطل زباله بیندازید. بلافاصله دستان خود را حداقل به مدت 20 ثانیه با صابون و آب بشویید یا دستان خود را با یک ضدعفونی کننده حاوی الکل که حاوی 60 تا 95 درصد الکل است، تمیز کنید و تمام سطوح دستان خود را بپوشانید و آن‌ها را به هم بمالید تا خشک شوند. اگر دست‌های شما خیلی کثیف هستند، ترجیحاً باید صابون و آب استفاده شوند.
دستان خود را مرتب تمیز کنید
دستان خود را حداقل به مدت حداقل 20 ثانیه با صابون و آب بشویید یا با یک ضدعفونی کننده دست که حاوی 60 تا 95 درصد الکل است، تمیز کنید و تمام سطوح دستان خود را بپوشانید و آن‌ها را به هم بمالید تا خشک شوند. اگر دست‌های شما بسیار کثیف هستند، ترجیحا باید آب و صابون استفاده شود. از دست زدن به چشم، بینی و دهان خود با دست‌های شسته نشده خودداری کنید.
از اشتراک وسایل شخصی خودداری کنید
نباید بشقاب، لیوان، فنجان، ظروف غذاخوری، حوله یا ملافه خود را با افراد دیگر یا حیوانات خانگی در خانه خود به اشتراک بگذارید. پس از استفاده از این وسایل، آن‌ها را با آب و صابون کاملاً بشویید.
همه سطوح “لمسی” را هر روز تمیز کنید
سطوح لمسی بالا شامل میز، رومیزی، میز کار، وسایل حمام، توالت، تلفن، کیبورد، تبلت و میزهای کنار تختخواب را هر روز تمیز کنید. همچنین، هر سطحی که ممکن است خون، مدفوع، یا مایعات بدن روی آن‌ها وجود داشته باشد را تمیز کنید. از اسپری تمیز کننده خانگی طبق دستورالعمل برچسب روی آن استفاده کنید. برچسب‌ها حاوی دستورالعمل‌هایی برای استفاده ایمن و موثر از محصول تمیز کننده از جمله موارد احتیاطی است که باید هنگام استفاده از محصول مانند پوشیدن دستکش و اطمینان از تهویه مناسب در هنگام استفاده از محصول داشته باشید.
علائم خود را کنترل کنید
اگر بیماری شما رو به وخامت است (به عنوان مثال تنفس شما دچار مشکل شده است) به اورژانس مراجعه کنید. قبل از مراجعه به اورژانس، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید و به آن‌ها بگویید که به COVID-19 مبتلا شده‌اید. قبل از ورود، صورت خود را با ماسک بپوشانید. این مراحل به محل ارائه خدمات درمانی کمک می‌کند تا افراد دیگر که در مطب یا اتاق انتظار هستند آلوده نشوند. از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود بخواهید که با بخش بهداشت محلی یا ایالتی تماس بگیرد. افرادی که تحت نظارت فعال قرار می‌گیرند یا خودشان از خود مراقبت می‌کنند، باید در صورت لزوم دستورالعمل‌های ارائه شده توسط پزشکان را دنبال کنند.
اتمام قرنطینه در خانه
بیماران مبتلا به COVID-19 تأیید شده باید در موارد احتیاط در خانه قرنطینه شوند تا زمانی که خطر انتقال ثانویه به دیگران کم بشود. تصمیم به اتمام اقدامات احتیاطی قرنطینه باید به صورت موردی و با مشورت با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و ادارات بهداشتی ایالتی و محلی گرفته شود.
